Δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη ο κόσμος να αλλάξει, ούτε μπορούμε να μεταβούμε σε μία πλέρια φυσική κατάσταση αρμονίας και τελειότητας ανοίγοντας απλώς μία πόρτα. Το πέρασμα μας προς τη φύση έχει φραχθεί από τόσες κατασκευές, που πρέπει πρώτα να τις μελετήσουμε προσεχτικά για να το διαβούμε με ασφάλεια Ο πολιτισμός μας δεν μπορεί να αναβαθμιστεί με ένα άλμα, διότι το τείχος που ορθώνεται ανάμεσά μας (και ανάμεσα σε εμάς και τη φύση), είναι τόσο ψηλό, που δεν μπορούμε να το υπερπηδήσουμε με μιας, χωρίς να γκρεμοτσακιστούμε.
Κάθε επαναστατική απόπειρα που δεν έλαβε υπόψη της τα εμπόδια που παρέμβαλλε η εκάστοτε πραγματικότητα στα όνειρά της και βιάστηκε να τα πραγματοποιήσει, σκόνταψε επάνω τους και ξύπνησε με νάρθηκα. Η βιασύνη είναι ο χειρότερος σύμβουλος της επαναστατικής προσπάθειας. Αν η υπομονετικότητα των ατόμων απέναντι στην εξουσία συντελεί σε έναν χαμηλό βαθμό πολιτισμού, η επαναστατική παραφορά, από την άλλη, δεν τον αναβαθμίζει ιδιαίτερα, εφόσον η ακράτειά της διαλύει το εγώ βιάζοντας το να συμμετέχει σε ένα ανώριμο εμείς, μιαν πρόωρη ενότητα.
Για να είναι αποτελεσματική η διάθεση όσων από εμάς αισθάνονται ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στην υφιστάμενη πραγματικότητα, και να καταφέρει από διάθεση να γίνει θέση, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της αυτήν την πραγματικότητα. Μόνο το συναίσθημα της δυσφορίας για ό,τι στραβό συμβαίνει, δεν αρκεί να διατυπώσουμε εκείνες τις προτάσεις που θα εκφράσουν το ορθό, θα επεξεργαστούν τη δυνατότητα πραγματοποίησής του και θα πείσουν για την αναγκαιότητά του όσους διστάζουν.
Χωρίς φρόνηση, το πάθος παραλογίζεται και η προσ-πάθεια αποτυγχάνει. Η φρόνηση δίνει τον χρόνο στη σκέψη να συλλογιστεί την πραγματικότητα και να βρει τρόπο απεμπλοκής από τα αδιέξοδά της, ώστε να ανακουφίσει τη ψυχή από το πάθος της δυσφορίας και να δώσει θέση στην ευφορία.
Η επίδειξη φρόνησης δεν σημαίνει ότι το αίτημα της ολοκλήρωσης πρέπει να εγκαταλειφθεί, αλλά να προσεγγισθεί σταδιακά. Η ολοκλήρωση δεν μπορεί παρά να είναι πάντα ο οδηγός. Χωρίς αυτήν καμία κίνηση δεν ευφορείται (αφού δεν έχει κίνητρο), αλλά, και από την άλλη, καμία κίνηση δεν μπορεί να ευοδωθεί έξω από τις δυνατότητες που μάς δίνει η παρούσα συνθήκη μας.
Εκτός τόπου και χρόνου δεν υπάρχει κίνηση και η αυτόματη μετάβαση στην χώρα της τελείωσης δεν είναι παρά μία παραίσθηση. Η συναίσθηση τής εδώ και τώρα πραγματικότητας δεν σημαίνει τη μετάθεση του αιτήματος της ολοκλήρωσης στο αύριο, αλλά την ανάγκη να συντεθεί ασφαλώς στο σήμερα.
Σήμερα ιδιαίτερα, είμαστε τόσο παγιδευμένοι από ένα τόσο περίπλοκο δίκτυο τεχνικών κυκλωμάτων, που για να αποδεσμευτούμε, χρειάζεται οπωσδήποτε η τεχνική της μεσολάβησης που θα μελετήσει το ενδιάμεσο αυτών των κυκλωμάτων και θα μας βγάλει από τον γρίφο τους, για να μας ανοίξει στο αίνιγμα του κόσμου.
Κάθε επαναστατική απόπειρα που δεν έλαβε υπόψη της τα εμπόδια που παρέμβαλλε η εκάστοτε πραγματικότητα στα όνειρά της και βιάστηκε να τα πραγματοποιήσει, σκόνταψε επάνω τους και ξύπνησε με νάρθηκα. Η βιασύνη είναι ο χειρότερος σύμβουλος της επαναστατικής προσπάθειας. Αν η υπομονετικότητα των ατόμων απέναντι στην εξουσία συντελεί σε έναν χαμηλό βαθμό πολιτισμού, η επαναστατική παραφορά, από την άλλη, δεν τον αναβαθμίζει ιδιαίτερα, εφόσον η ακράτειά της διαλύει το εγώ βιάζοντας το να συμμετέχει σε ένα ανώριμο εμείς, μιαν πρόωρη ενότητα.
Για να είναι αποτελεσματική η διάθεση όσων από εμάς αισθάνονται ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στην υφιστάμενη πραγματικότητα, και να καταφέρει από διάθεση να γίνει θέση, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της αυτήν την πραγματικότητα. Μόνο το συναίσθημα της δυσφορίας για ό,τι στραβό συμβαίνει, δεν αρκεί να διατυπώσουμε εκείνες τις προτάσεις που θα εκφράσουν το ορθό, θα επεξεργαστούν τη δυνατότητα πραγματοποίησής του και θα πείσουν για την αναγκαιότητά του όσους διστάζουν.
Χωρίς φρόνηση, το πάθος παραλογίζεται και η προσ-πάθεια αποτυγχάνει. Η φρόνηση δίνει τον χρόνο στη σκέψη να συλλογιστεί την πραγματικότητα και να βρει τρόπο απεμπλοκής από τα αδιέξοδά της, ώστε να ανακουφίσει τη ψυχή από το πάθος της δυσφορίας και να δώσει θέση στην ευφορία.
Η επίδειξη φρόνησης δεν σημαίνει ότι το αίτημα της ολοκλήρωσης πρέπει να εγκαταλειφθεί, αλλά να προσεγγισθεί σταδιακά. Η ολοκλήρωση δεν μπορεί παρά να είναι πάντα ο οδηγός. Χωρίς αυτήν καμία κίνηση δεν ευφορείται (αφού δεν έχει κίνητρο), αλλά, και από την άλλη, καμία κίνηση δεν μπορεί να ευοδωθεί έξω από τις δυνατότητες που μάς δίνει η παρούσα συνθήκη μας.
Εκτός τόπου και χρόνου δεν υπάρχει κίνηση και η αυτόματη μετάβαση στην χώρα της τελείωσης δεν είναι παρά μία παραίσθηση. Η συναίσθηση τής εδώ και τώρα πραγματικότητας δεν σημαίνει τη μετάθεση του αιτήματος της ολοκλήρωσης στο αύριο, αλλά την ανάγκη να συντεθεί ασφαλώς στο σήμερα.
Σήμερα ιδιαίτερα, είμαστε τόσο παγιδευμένοι από ένα τόσο περίπλοκο δίκτυο τεχνικών κυκλωμάτων, που για να αποδεσμευτούμε, χρειάζεται οπωσδήποτε η τεχνική της μεσολάβησης που θα μελετήσει το ενδιάμεσο αυτών των κυκλωμάτων και θα μας βγάλει από τον γρίφο τους, για να μας ανοίξει στο αίνιγμα του κόσμου.
No comments:
Post a Comment