Αν ο άνθρωπος παρέκλινε σε μία αφύσικη στάση, αυτό έγινε από τη σύγχυσή του. Αυτό που συσκότισε τις επιλογές του είναι η βιασύνη του. Ενισχυμένος από τα πρώτα επιτεύγματά του, πήρε φόρα και ξέχασε την αναγκαστική δέσμευσή του με το περιβάλλον, με συνέπεια να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η φυσική του υπόσταση. Η κατάστασή του χρήζει «φυσιοθεραπείας»° πρέπει να ακολουθήσει μία αγωγή που θα το επιστρέψει στη φύση και θα το επιτρέψει να ξαναβρεί τον ξεχασμένο του εαυτό. Αν θέλει να πάει μπροστά, πρέπει να γυρίσει πίσω, αν θέλει να προχωρήσει, πρέπει πριν απ' όλα να επιστρέψει. Ο αγωγός για την επιστροφή του είναι η μνήμη.
Η μνήμη δίνει τη δυνατότητα στη σκέψη να επιστρέψει στο πριν και να βρει τη συνέχεια τού τώρα με το πάντα.* Ο σύγχρονος άνθρωπος που έχει καθηλωθεί σε μία στάση αφύσικη, δεν θα μπορέσει να αποφύγει τον ακρωτηριασμό, αν δεν ανοίξει τη σκέψη του στην κυκλοφορία της μνήμης. Η μνήμη αποσυμφορεί τον θρόμβο της ακινησίας μας συνέχοντας τη σταγόνα της στιγμής μας με τη ροή του γίγνεσθαι. Δίνει στην όραση την εμβέλεια να δει πίσω από τα φαινόμενα το καταγωγικό τους Είναι και τη φωτίζει.
Η επίδειξη αμνησίας με τη «λησμονιά τού Είναι», μάς κρατάει μακριά από τη φύση διότι μας αποσπάει από τη συνέχεια και τη διάρκεια τού Είναι όπως πραγματοποιείται ακέραια μέσα στη φύση. Μένοντας μακριά της αποτρέπουμε τον εαυτό μας από τη θεραπεία της.
Η αμνησία απειλεί να σβήσει κάθε ανθρώπινο δεδομένο, αν ο άνθρωπος δεν κινητοποιήσει τον μηχανισμό της μνήμης για να βρει έγκαιρα πού έγινε το λάθος της απομάκρυνσής του από τη φύση και να το διορθώσει. Αποφεύγοντας την ενοχή, άρα και τη μνήμη, (μιας και η μνήμη εκτός του να θυμίζει την ενότητα, υπενθυμίζει και ό,τι μας απομάκρυνε από αυτήν), επιτρέπουμε στην αμαρτία να μας αποσαρθρώνει.
* Η διαφορά της μνήμης από την προκατάληψη βρίσκεται στο ότι η προκατάληψη παγώνει τη σκέψη σε έναν παρωχημένο λόγο, ενώ η μνήμη την επιστρέφει στον Λόγο. Η προκατάληψη δεν ανακαλεί την αλήθεια που έχουμε ξεχάσει, αλλά αναμασά τα ψέματα του παρελθόντος.
Το παρελθόν στο οποίο η μνήμη αναφέρεται, δεν σταματά κάποια χρόνια ή κάποιους αιώνες πριν, αλλά ανοίγεται σε όλο το εύρος του χρόνου και στην αιωνιότητα, άρα στην αλήθεια. Κατ' αυτήν την άποψη, η μνήμη βρίσκεται στο ίδιο το σήμερα, αφού το τώρα φέρει το πάντα και όλα εδώ γίνονται και γεννώνται. Κατά την ίδια άποψη, η προκατάληψη βρίσκεται κολλημένη σε ένα χθες που δεν βιώθηκε σαν σήμερα, αλλά μετατέθηκε στο αύριο.
Η μνήμη δίνει τη δυνατότητα στη σκέψη να επιστρέψει στο πριν και να βρει τη συνέχεια τού τώρα με το πάντα.* Ο σύγχρονος άνθρωπος που έχει καθηλωθεί σε μία στάση αφύσικη, δεν θα μπορέσει να αποφύγει τον ακρωτηριασμό, αν δεν ανοίξει τη σκέψη του στην κυκλοφορία της μνήμης. Η μνήμη αποσυμφορεί τον θρόμβο της ακινησίας μας συνέχοντας τη σταγόνα της στιγμής μας με τη ροή του γίγνεσθαι. Δίνει στην όραση την εμβέλεια να δει πίσω από τα φαινόμενα το καταγωγικό τους Είναι και τη φωτίζει.
Η επίδειξη αμνησίας με τη «λησμονιά τού Είναι», μάς κρατάει μακριά από τη φύση διότι μας αποσπάει από τη συνέχεια και τη διάρκεια τού Είναι όπως πραγματοποιείται ακέραια μέσα στη φύση. Μένοντας μακριά της αποτρέπουμε τον εαυτό μας από τη θεραπεία της.
Η αμνησία απειλεί να σβήσει κάθε ανθρώπινο δεδομένο, αν ο άνθρωπος δεν κινητοποιήσει τον μηχανισμό της μνήμης για να βρει έγκαιρα πού έγινε το λάθος της απομάκρυνσής του από τη φύση και να το διορθώσει. Αποφεύγοντας την ενοχή, άρα και τη μνήμη, (μιας και η μνήμη εκτός του να θυμίζει την ενότητα, υπενθυμίζει και ό,τι μας απομάκρυνε από αυτήν), επιτρέπουμε στην αμαρτία να μας αποσαρθρώνει.
* Η διαφορά της μνήμης από την προκατάληψη βρίσκεται στο ότι η προκατάληψη παγώνει τη σκέψη σε έναν παρωχημένο λόγο, ενώ η μνήμη την επιστρέφει στον Λόγο. Η προκατάληψη δεν ανακαλεί την αλήθεια που έχουμε ξεχάσει, αλλά αναμασά τα ψέματα του παρελθόντος.
Το παρελθόν στο οποίο η μνήμη αναφέρεται, δεν σταματά κάποια χρόνια ή κάποιους αιώνες πριν, αλλά ανοίγεται σε όλο το εύρος του χρόνου και στην αιωνιότητα, άρα στην αλήθεια. Κατ' αυτήν την άποψη, η μνήμη βρίσκεται στο ίδιο το σήμερα, αφού το τώρα φέρει το πάντα και όλα εδώ γίνονται και γεννώνται. Κατά την ίδια άποψη, η προκατάληψη βρίσκεται κολλημένη σε ένα χθες που δεν βιώθηκε σαν σήμερα, αλλά μετατέθηκε στο αύριο.
No comments:
Post a Comment